مقایسه اثرات ضدّ دردی عصاره هیدروالکلی گیاه پونه (mentha longifolia) با مرفین در موش سوری نر

زمینه و هدف: کاهش اثر بسیاری از داروها پس از مصرف درازمدت، همواره انجام تحقیقات بر روی عوامل جدید ضدّ درد را ضروری ساخته است؛ لذا این مطالعه، با هدف مقایسه اثرات ضدّ دردی عصاره گیاه پونه با مرفین در موش کوچک آزمایشگاهی، به روش آزمون قدکشیدن و صفحه داغ صورت گرفت. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، به منظور انجام این آزمایش، تعداد 70 سر موش سوری نر، در 7 گروه 10 تایی شامل: گروه کنترل، گروه های دریافت کننده عصاره پونه با دوز 400، 800 و mg/kg1600 و گروه های دریافت کننده مورفین با دوزهای 2، 4 و mg/kg8 مورد بررسی قرار گرفتند. برای ارزیابی درد، از دو آزمون مورد قبول صفحه داغ و قدکشیدن استفاده شد. شدت درد در هر دو آزمون، قبل از آزمایش درد، در زمان های صفر، 15، 30، 45 و 60 دقیقه اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که عصاره هیدروالکلی گیاه پونه در مدل صفحه داغ، فقط در دوز 1600 میلی گرم بر کیلوگرم در زمان 60 دقیقه می تواند اثر ضدّ دردی معنی داری را ایجاد نماید (05/0p<)؛ درحالی که در مدل قدکشیدن، آثار ضدّ دردی قابل مقایسه با مرفین را دارد و در همه دوزها دارای اثر ضدّ دردی معنی داری می باشد (05/0p<). نتیجه گیری: به نظر می رسد، تمامی دوزهای مورد استفاده پونه در آزمون قدکشیدن، اثر ضدّ دردی دارد که حاکی از مهار درد مزمن توسط عصاره آبی- الکلی این گیاه می باشد.